Η σημερινή περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας έως το 1927 ονομαζόταν “Ποδονίφτης”, εξαιτίας του ομώνυμου ρέματος που τη διέσχιζε. Ήταν μια έκταση με χωράφια και μερικές παράγκες. Τότε εγκαταστάθηκαν εκεί, δεξιά κι αριστερά του καρόδρομου, Μικρασιάτες Πρόσφυγες με τις οικογένειές τους. Στους ξεριζωμένους Πρόσφυγες παραχωρήθηκαν, σε απαλλοτριωμένη έκταση από το υπουργείο κοινωνικής πρόνοιας, κάποια πέτρινα σπιτάκια με ένα μικρό κήπο το καθένα. Ο συνοικισμός χτίστηκε ΓΙΑ την προσφυγιά και ΑΠΟ την Προσφυγιά. Με το αίμα και τις θυσίες αυτής της πικραμένης γενιάς. Είναι ο τόπος μας και η ιστορία μας. Τα πρώτα χρόνια δεν υπήρχε ρεύμα, ύδρευση, σχολεία, δρόμοι, πλατείες ούτε συγκοινωνία. Νέα Φιλαδέλφεια ονομάστηκε το 1932, σε ανάμνηση της πόλης «Φιλαδέλφεια» της Μικράς Ασίας.
ΜΙΑ ΔΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΝΟΗΜΑ !!!
«…Όταν ήρθαν εδώ οι πρόσφυγες, διωγμένοι, ταλαιπωρημένοι, κυνηγημένοι, η AEK δεν υπήρχε, υπήρχε όμως στις αναμνήσεις των πατεράδων μας η “Πέρα Kλουμπ”. Πολλά παιδιά από εδώ έπαιζαν στην “Πέρα Kλουμπ”. Μετά το διωγμό οι παίκτες σκορπίσανε, άλλοι πήγαν στην Καβάλα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, αλλά οι περισσότεροι ήταν στη Φιλαδέλφεια. Eκεί παίζανε μόνοι τους και σιγά-σιγά άρχισαν να μαζεύονται οι παίκτες της παλιάς ομάδας. H Νέα Φιλαδέλφεια τότε ήταν παράγκες και χωράφια. Οι παίκτες λοιπόν που έπαιζαν κάποτε στην “Πέρα Kλουμπ” και άλλα σωματεία της Πόλης ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ ΕΝΑ ΧΩΡΑΦΙ ΣΕ ΓΗΠΕΔΟ. Ήταν η μόνη τους χαρά, μέχρι που κάποιος τούς είπε ότι η Πολιτεία ―επειδή η Φιλαδέλφεια χτιζόταν― θα τους έπαιρνε το γήπεδο. Εκείνη τη νύχτα που το έμαθαν βγήκαν έξω, ο καθένας με ό,τι είχε, ένα τραπέζι, καρέκλες, κρεβάτια και περιφράξανε το χώρο. Tην επόμενη ημέρα, οι άνθρωποι του υπουργείου, αντιμετωπίζοντας μια τέτοια εικόνα, παραχώρησαν την έκταση ως χώρο άθλησης των προσφύγων. Μετά, περιέφραξαν με συρματόπλεγμα το χώρο και έγινε το γήπεδο της AEK. Αυτό που γκρεμίσανε και μας έστειλαν πάλι στην προσφυγιά. Aλλά πάντα έτσι ήταν, ποτέ δεν τους άρεσε η AEK. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου διηγείται το πρώτο παιχνίδι της ομάδας στην Eλλάδα. Mε τον Oλυμπιακό ήταν στο Φάληρο. H AEK έχανε δύο μηδέν. Aλλάζει το παιχνίδι και η AEK κερδίζει τελικά με 3-2. Aπό τότε δεν χωνεύουν την ομάδα γιατί ήρθαν στην Eλλάδα με ένα μπογαλάκι και έκαναν προκοπή εδώ και στεριώσανε και τώρα μας γκρεμίσανε και το γήπεδο, κατάλαβες! Όπως δεν χώνευαν και τους πρόσφυγες (….) Γιατί; Aυτοί είναι πιο Έλληνες από εμάς;;;»
(Απόσπασμα από το ένθετο «K» της εφημερίδας H Καθημερινή, 5 Δεκεμβρίου 2004)
ΥΓ1: Αν και στους δίσεκτους καιρούς που ζούμε οι μνήμες και η ιστορία εκτοπίζονται από τη συλλογική συνείδηση, εμείς επιμένουμε να θυμόμαστε…
ΥΓ2: Χιλιάδες πικρές μέρες μακριά από το σπίτι μας στη Ν. Φιλαδέλφεια…
ΥΓ3: Χαιρετισμούς στα αδέρφια που εξακολουθούν να μη σκύβουν το κεφάλι και να μάχονται για τη Λευτεριά της ΑΕΚ από τα δεσμά του καταστροφικού 2004
ΥΓ4: ΑΕΚ ΛΆΤΡΕΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ!!!
Για την υπογραφή:
« OI ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ»
