Η οδύνη και η πίκρα μας είναι τόσο απερίγραπτη που τα όποια λόγια είναι φτωχά για να την εκφράσουν. Χάθηκε ένας εργάτης, ένας άνθρωπος του μόχθου και της βιοπάλης, ένας από εκείνους τους ήρωες της καθημερινότητας που με τα χέρια και τον ιδρώτα τους δημιουργούν ότι βλέπουμε και ότι υπάρχει γύρω μας! Σαν παιδιά εργατών μα και εργαζόμενοι κι οι ίδιοι, νιώθουμε αυτό τον άνθρωπο δικό μας, αδερφό μας, και πέραν όλων των άλλων, αυτό είναι που κυριαρχεί σαν συναίσθημα αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Αντίο αδερφέ, οι ΑΕΚτζήδες δεν θα σε ξεχάσουν ποτέ!
