Ένα επετειακό άρθρο για τα 92 χρόνια της ΑΕΚΑΡΑΣ - από τον "Captain Morgan"*
(*) Μοιάζει σαν παραμύθι... Κι όμως είναι αλήθεια! Μια πραγματική ΙΣΤΟΡΙΑ που όμοιά της δύσκολα συναντάς! Ας γυρίσουμε, όμως, πολλές δεκαετίες πριν... Ενάμιση εκατομμύριο βασανισμένες ψυχές από την Μ. Ασία κατακλύζουν την Ελλάδα. Έτσι το θέλησαν κάποιοι διεθνείς αιμοσταγείς εγκληματίες των λαών που μοίραζαν και τότε τον κόσμο για τον καταραμένο βρώμικο πλούτο τους, κάνοντας αυτοκρατορική πολιτική με ανθρώπινες ζωές.
Οι Πρόσφυγες! Ξεριζωμένοι, πληγωμένοι, ποτισμένοι
με αίμα και δάκρυ, πάμφτωχοι σε υλικά αγαθά, αλλά πάμπλουτοι σε υπερηφάνεια,
ψυχή και λεβεντιά! Οι Πρόσφυγες δεν έφεραν μαζί τους μόνο τον πόνο τους. Καλά
φυλαγμένες στο δισάκι της καρδιάς κρατούσαν τις μακρόχρονες παραδόσεις τους.
Ζυμωμένες με την γλυκιά μαγεία της ανατολής και το άφταστο ελληνικό μεράκι σε
ένα αλλιώτικο αξεπέραστο κράμα. Ξένοι τότε στην αρχή, μόχθησαν σκληρά για να
ενταχθούν σε ένα νέο κοινωνικό ιστό, αφιλόξενο ίσως σε κάποιο βαθμό, που
αρκετές φορές τους αντιμετώπισε και σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Γι αυτό
άλλωστε το λόγο, η παράδοσή τους ήταν αναγκαίο να διασωθεί, οι μνήμες και οι
δεσμοί έπρεπε να διατηρηθούν, το χθες να συνυπάρξει με το αύριο.... Προς αυτή
την κατεύθυνση πάρθηκαν πολλές μικρές και μεγάλες πρωτοβουλίες, αλλά ΜΙΑ ΕΙΔΙΚΑ
θα έγραφε την πιο αξιοθαύμαστη σελίδα στο βιβλίο αυτής της τόσο ζωντανής
γενιάς! Μία ομάδα, λοιπόν, πρωτοπόρων παλικαριών πήρε την ιστορική απόφαση να
ιδρύσει έναν αθλητικό σύλλογο....
(*) Η Α.Ε.Κ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ !!! Από τους
ξεριζωμένους, από τον ανθό της τιμημένης προσφυγιάς!!! Αυτοί της έδωσαν πνοή
ζωής, αυτοί της έδωσαν φτερά!!! Και η Α.Ε.Κ έμελλε, πλέον, να ζωντανέψει ένα
όνειρο που θα κούρσευε τόσες καρδιές. Η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως
κατάφερε να εκπέμψει στη μακρά ιστορική πορεία της το ξεχωριστό νικηφόρο στίγμα
της προσφυγιάς αλλά και όλων των κατατρεγμένων. Αποτέλεσε ένα συνδετικό κρίκο
χιλιάδων ανθρώπων σε ένα επιπλέον κοινωνικό επίπεδο -στο αθλητικό- γαλουχώντας
ολόκληρες γενιές με τα πιο γνήσια αθλητικά ιδεώδη. Οι αρχές του «ευ
αγωνίζεσθαι», της «ντόμπρας αντιπαλότητας» και της «παλικαρίσιας-τίμιας νίκης»,
στοιχεία που πάντα ενυπήρχαν στην περήφανη ιδιοσυγκρασία των προσφύγων,
έβρισκαν πλέον την πρακτική έκφρασή τους στην ΙΔΕΑ Α.Ε.Κ !
(*) Τα
χρόνια κυλούσαν... Αργά αλλά βασανιστικά η προσφυγιά, επουλώνοντας τις πληγές
της, ενσωματώθηκε πλήρως στην ελληνική κοινωνία. Πρόσφερε με τον ιδρώτα, τις
ικανότητες, τις δεξιοτεχνίες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της στην
οικοδόμηση της σύγχρονης Ελλάδας, ενώ συνάμα τα ξεριζωμένα αδέρφια μας υπήρξαν
μπροστάρηδες σε κάθε τι προοδευτικό και αναγεννητικό σε ετούτο το τόπο. Οι
πρόσφυγες και η Ομάδα τους ήταν πια οργανικά-συστατικά στοιχεία της νέας
κοινωνικής δομής. Και η ΑΕΚΑΡΑ παρέσερνε στους ξέφρενους ρυθμούς της,
χειμάρρους ολόκληρους από παιδάκια και νεολαίους στις εργατογειτονιές της
Φιλαδέλφειας, της Ιωνίας, της Χαλκηδόνας, του Γαλατσίου, της Νίκαιας, της
Καισαριανής, της Ελλάδας ολόκληρης, καταγράφοντας χρυσούς θριάμβους σε εγχώριο
αλλά και διεθνές επίπεδο. Τι να αναπολήσει κανείς... Τα πανάξια πρωταθλήματα και
κύπελλα;;; Την θρυλική πορεία ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το αλησμόνητο
1976-77;;; Την κατάκτηση του Κυπέλλου Ευρώπης στο μπάσκετ το 1968 με αμιγή
ελληνική πεντάδα μπροστά σε 80.000(!!!) θεατές;;; Τις εκπληκτικές διακρίσεις
στο στίβο, στην πυγμαχία και στα υπόλοιπα αγωνίσματα;;; Το γήπεδό μας στα
ματωμένα χώματα (ναι αυτό που μας γκρέμισαν) που ήταν το κάστρο όλων των
λαμπρών επιτυχιών;;; Αλήθεια τι να πρωτοθυμηθούμε!!! Ο δικέφαλος αετός
αποτέλεσε το συμβολικό έμβλημα της ανυπότακτης ΑΕΚΑΡΑΣ, συσπειρώνοντας στις
φτερούγες του το πιο δυναμικό και υγιές τμήμα της αθλητικής ζωής. Αυτούς που
ήξεραν τι σημαίνει να μην το βάζεις κάτω και να χτίζεις ξανά από το μηδέν! Αυτούς
που δεν συμβιβάζονταν με την απάτη και το ψέμα. Αυτούς που αισθάνονταν
αδικημένοι μεν, αλλά και αλύγιστοι μαχητές ταυτόχρονα! Τέτοιους λεβέντες έβγαλε
η Α.Ε.Κ των προσφύγων και γι αυτό την φθόνησαν και την πολέμησαν όσο τίποτε
άλλο το κατεστημένο και τα σάπια κυκλώματα της διαφθοράς. Τίποτε δεν είναι
τυχαίο στην ιστορία και την πορεία μας: Μίσησαν οι βολεμένοι προύχοντες την
αετίσια ιδεολογία των αδούλωτων παλικαριών που επέλεξαν να μη σκύβουν το κεφάλι
και να μην προσκυνούν τα μεγάλα ένοχα αφεντικά που ύπουλα εγκαταστάθηκαν στο
σβέρκο της αθλητικής ιδέας. Ο Αετός της προσφυγιάς όμως δεν έπαυε να πετά ψηλά,
να θριαμβεύει και να νικά, αγκαλιά με τον πύρινο ενωσίτικο λαό που ανέκαθεν
αποτελούσε την πεμπτουσία της ισχύος του.
(*) Με τα
χρόνια πολλά άλλαξαν... Η σύγχρονη ωφελιμιστική εποχή του αλόγιστου κέρδους διείσδυσε
δυστυχώς σε κάθε τομέα και χαραμάδα της κοινωνικής και (προφανώς) της αθλητικής
δραστηριότητας. Σε ένα τέτοιο έδαφος ξεφύτρωσαν κάποια στιγμή και οι Εταιρίες
και οι ΠΑΕ και ότι άλλο συνεπάγεται η σύγχρονη επαγγελματική στυγνή
πραγματικότητα. Η αδηφάγα εμπορευματοποίηση και η θολή “λάμψη” του χρήματος
εκτόπισε βίαια την παλιά αγνή εποχή. Οι φανέλες οι τιμημένες έγιναν
“εμπόρευμα”, οι αλάνες τσιμεντένια κλουβιά και τα γήπεδα που πηγαίναμε (και που
παίζαμε κι εμείς πιτσιρικάδες) τείνουν να μετατραπούν σιγά-σιγά σε απρόσωπα και
ψυχρά εμπορικά πολυκαταστήματα πελατειακού τύπου!
(*) ΚΑΙ
ΟΜΩΣ...
Πάντα θα υπάρχει ένα μεγάλο ΟΜΩΣ! Κι αυτό δεν είναι άλλο από την ίδια την
ψυχοσύνθεση της γνήσιας Α.Ε.Κ και των ιδεολόγων πιστών της που δεν
αλλοτριώνονται τόσο εύκολα όσο φαντάζεται “το σύστημα”. Κάποιοι ακόμη
προσπαθούν....να απαγάγουν το όνειρο! Ρομαντικοί «πειρατές για ένα όνειρο» ή
μήπως (για τους δήθεν “ρεαλιστές”) απείθαρχοι και παρωχημένοι;;; Δεν είναι
καθόλου έτσι. Όσο και αν φαίνεται παράξενο πάντα θα υπάρχουν......αδιόρθωτα
παιδιά (μικρά ή μεγάλα στην ηλικία δεν έχει και τόσο σημασία) που θα επιμένουν
να πιστεύουν σε όνειρα και ιδανικά. Που εξακολουθούν ακόμη να αντιλαμβάνονται
την Α.Ε.Κ σαν Ιστορία, Ιδέα και Τρόπο Ζωής, με περίσσευμα αγνότητας και
ανιδιοτέλειας. Όχι τίποτε άλλο, μα γιατί αξίζει να πιστεύει κανείς σε γλυκές
ουτοπίες και παθιασμένα όνειρα. Γιατί έτσι η Ιδέα μεγαλούργησε δεκαετίες
ολόκληρες. Γιατί οι ‘’κουρσάροι του κιτρινόμαυρου ονείρου” και ο
συνειδητοποιημένος κόσμος της Α.Ε.Κ θα τραγουδάει μια ζωή την ανθεκτική και
δοκιμασμένη μπαλάντα της τιμημένης προσφυγιάς και των διαχρονικών οραμάτων του
ενωσίτικου λαού. Γιατί μονάχα έτσι γράφεται, τελικά, η Ιστορία!
*Για την υπογραφή :
«Captαin Morgan»
Ιδρυτής των "Πειρατών του Ονείρου"
Ιδρυτής των "Πειρατών του Ονείρου"
