Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

Α.Ε.Κ ΜΑΝA ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ - Αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση!


Επειδή εμείς οι ΑΕΚτζήδες νιώθουμε τι σημαίνει Προσφυγιά και Ξεριζωμός. Επειδή οι ρίζες και οι ιστορικές καταβολές μας, εγείρουν πύρινες μνήμες! Επειδή εμείς οι ΑΕΚτζήδες, μαζί και οι “Πειρατές του Ονείρου”, ταξιδέψαμε κάποτε μέσα στη φωτιά του πολέμου στο Βελιγράδι! Επειδή, επίσης, ένας δικός μας άνθρωπος βρέθηκε κάποτε στη ριψοκίνδυνη διεθνή αποστολή αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη μαζί με το «Ένα καράβι για τη Γάζα»! Επειδή σαν club ήμασταν παρόντες σε όλες τις πρωτοβουλίες στήριξης (βλ. παλαιότερους φιλικούς αγώνες σε Γαλάτσι, Ριζούπολη). Επειδή όλοι οι λαοί που μάχονται για το δίκιο τους είναι αδέρφια μας! Επειδή δεν ανεχόμαστε τα παιδιά της Παλαιστίνης να γίνουν κρέας για τα κανόνια των μακελάρηδων. Επειδή αυτός ο ηρωικός, κατατρεγμένος και πονεμένος λαός που αντιστέκεται αποτελεί παράδειγμα λεβεντιάς και αντρειοσύνης! Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους τόσους ακόμη, αφιερώνουμε με βαθύ σεβασμό τους παρακάτω στίχους προς τιμήν των Παλαιστινίων μαζί με την ολόψυχη ευχή μας για νίκη στο δίκαιο αγώνα τους!


Tου Παλαιστίνιου ποιητή Σαμίχ Κάσεμ

Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου. 
Ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου. 
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης. 
Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!


Ίσως αρπάξεις απ’ τη γή μου και την τελευταία σπιθαμή. 
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου -πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.
Ίσως καθήσεις παν’ απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θα αντιστέκομαι!


Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φώς. 
Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.
Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει τον λαό μου, τον πατέρα μου. 
Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου. 
Ίσως πλαστογραφήσει την Ιστορία μου ένας δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος.
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούριο ρούχο στη γιορτή. 
Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις. 
Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά… τειχιά… τειχιά…
Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!


Εχθρέ του ήλιου
στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι ένα πανί μες στον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο
και τη φουρτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο
είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει
απ’ του χαμού τη θάλασσα
επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και
όρκο βάνω στα μάτια τους
δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι!!!


Από τους ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ