ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ…

       

Στην ΑΕΚ χρόνια και χρόνια είμαστε θεατές μιας, «καρναβαλίστικου» τύπου, παρέλασης με “μπροστινούς”, “βιτρινάτους”, “φυτευτούς” και δε συμμαζεύεται!  Του… «διαχειριστή το κάγκελο» έγινε, όπως έλεγε κι ένας παλιός φίλος της ΑΕΚ. Πολλοί και διάφοροι κάνουν το κομμάτι τους, μοστράρονται στα μάρμαρα, “πουλάνε μούρη” στις εφημερίδες και στα κανάλια, βγάζουν και κανά δεκάρικο λόγο περί σωτηρίας κλπ, κλπ, σαν κάτι πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας, και την κατάλληλη στιγμή εξαφανίζονται από το προσκήνιο τόσο ξαφνικά όσο ήρθαν. Κι έρχεται ο επόμενος “αλεξιπτωτιστής-διαχειριστής”, φυσικά σαν… “ευεργέτης”, ο οποίος πάντα, μα πάντα, παραλαμβάνει βέβαια… “καμένη γη” κι αφού βγάλει κι αυτός το λογύδριό του και μοιράσει αφειδώς υποσχέσεις και… “λαγούς με πετραχήλια”, ακολουθεί και τούτος την πεπατημένη! Άλλοι κονομάνε χρήμα, άλλοι εισπράττουν δόξα, άλλοι οικοδομούν “άκρες” και άλλοι παίρνουν αγκαζέ… όλο μαζί “το πακέτο”! Όπως και να ‘χει… “ούτε γάτα ούτε ζημιά” για κανέναν που έλεγε κι εκείνος… ο παλιός φίλος (και μεγάλος παίχτης) της ΑΕΚ. Βέβαια η μόνη ριγμένη στην όλη ιστορία δεν είναι άλλη από την ίδια τη δύστυχη την ομάδα που στο τέλος του “σόου” των εκάστοτε «καρναβαλιστών» μαζεύει, συνήθως, τις πληγές και τα κομμάτια της.

Η αλήθεια είναι ότι όταν συλλογίζεται κανείς όλη αυτή τη νοσηρή κατάσταση που διαιωνίζεται χρόνια και ζαμάνια στην ΑΕΚ δεν μπορεί παρά να αναστενάξει με απογοήτευση. Λίγες οι φωτεινές εξαιρέσεις που ήρθαν να σπάσουν για λίγο το καθεστώς της μιζέριας, όπως π.χ. την εποχή του μεγάλου Λ. Μπάρλου παλιότερα ή του μάγκα του Δ. Μελισσανίδη πιο πρόσφατα. ΟΛΟ τον υπόλοιπο καιρό τα ίδια και τα ίδια.

 Σήμερα δεν πιστεύουμε ότι αλλάζει κάτι σε σχέση με τα συνήθη. Το 2004 και οι πεφωτισμένοι εκπρόσωποί του έδωσαν τις εξετάσεις τους. Και η βαθμολογία ήταν κάτω του μηδενός. Ούτε καν… μετεξεταστέοι. «Στον τόπο» που λέγανε και τα παλιά τα χρόνια οι δάσκαλοι για τους… κουμπούρες. Γιατί ρε αδέρφια από όπου και να το πιάσεις το θέμα στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξεις. Αποτυχία και ξανά αποτυχία! Κούπα δε σηκώσανε… ούτε για καφέ, το γήπεδο στα άγια χώματα παραμένει ένας σωρός από μπάζα, η λεγόμενη οικονομική εξυγίανση κατάντησε το… ανέκδοτο της δεκαετίας, με το λαό τα κάνανε μαντάρα, άρα τι απομένει;;;

Εμείς οι «Πειρατές του Ονείρου» δε μασάμε τα λόγια μας. Δεν χρωστάμε σε κανέναν, δεν εξαρτόμαστε από κανέναν και γι’ αυτό εκεί που δίνουμε λόγο για το τι λέμε και πράττουμε είναι μόνο στη συνείδησή μας και στον κόσμο που μας ακολουθεί σε αυτή τη δύσκολη πορεία μας. Μόνο εκεί λογοδοτούμε. Λέμε λοιπόν ότι έτσι όπως βαδίζουμε, ή αν θέλετε έτσι όπως μας πάνε, η ΑΕΚ θα μαραζώσει ακόμη περισσότερο και στο τέλος θα θυμίζει μονάχα το φάντασμα του παλιού ένδοξου εαυτού της. Τη στιγμή που οι πρασινοκόκκινοι διαθέτουν πυρηνικά όπλα, εμείς πάμε στον πόλεμο με τα βέλη και τα δόρατα. Μας κατάντησαν από κυρίαρχους και πρωταγωνιστές, θλιβερούς κομπάρσους. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια.

ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ, Η ΑΕΚ ΚΙ-ΝΔΥ-ΝΕΥ-ΕΙ να απαξιωθεί κι άλλο. ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ αδέρφια και μη μασάτε το νέο κουτόχορτο που πάνε να μας σερβίρουν ορισμένοι επιτήδειοι που σε άλλες εποχές ούτε που θα διανοούνταν να περάσουν έστω κι έξω από την ΑΕΚ….  

ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ…

Καταπληκτική ήταν η βραδιά της περασμένης Παρασκευής στο πειρατικό club της Ελευσίνας, εκεί όπου τα αδέρφια μας έκοψαν την πίτα  σε στενό οικογενειακό κύκλο, χωρίς διαφημίσεις, παράτες και τυμπανοκρουσίες, αλλά με πολύ επιλεγμένο δικό μας κόσμο που ξέρει να μάχεται ασυμβίβαστα και με συνέπεια. Κοντά στους Πειρατές του Ονείρου της Ελευσίνας βρέθηκε ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ ο οποίος τιμήθηκε αλλά και τίμησε τα αδέρφια με τη συμπεριφορά και τον τρόπο του!.

    

Το club της Ελευσίνας, ένα πραγματικό κιτρινόμαυρο στολίδι πάνω στο λιμάνι της πόλης, φόρεσε τα καλά του (πανό, σημαίες, συνθήματα) για να υποδεχτεί έναν παίχτη που από μικρό παιδί είναι στην ομάδα. Μπορεί αυτές οι εποχές οι δίσεκτες που ζούμε να μην είναι για γιορτές και για πανηγύρια, αλλά εμείς έτσι κι αλλιώς δεν το είδαμε έτσι. Η κοπή της πίτας του club (μια κίνηση που έχουν καθιερώσει κάθε χρόνο τα πειρατικά αδέρφια της Ελευσίνας) είναι απλά μια ακόμη αφορμή για να συζητήσουμε, κάπως ευρύτερα, ορισμένα ζητήματα και να στείλουμε ανάλογα “μηνύματα”.

Η συζήτηση, που ακολούθησε τη βράβευση, περιστράφηκε επί παντός επιστητού: Για την Ομάδα και τις σκληρές εποχές που βιώνει, για αγωνιστικά ζητήματα, για τη διαιτησία, για το γήπεδό μας στη Νέα Φιλαδέλφεια, για την κατάσταση που βρίσκεται το συνδεσμιακό κίνημα, για την αναγκαιότητα να έρθουν καλύτερες μέρες στην χιλιοταλαιπωρημένη ΑΕΚ. Πολύς κόσμος πήρε μέρος στην κουβέντα και εξέφρασε τη γνώμη του και τη θέλησή του να αγωνιστεί για την αλλαγή στην ΑΕΚ. 

Ο Γιάννης ο Αραμπατζής έμεινε πολλές ώρες μαζί μας και καταλάβαμε ότι αφουγκράζεται και λαμβάνει τα μηνύματα για τους προβληματισμούς αλλά και τα όνειρα του πληγωμένου κόσμου της ΑΕΚ. Κλείνοντας θα πούμε ότι ο Γιάννης Αραμπατζής είναι όχι μόνο ένας άξιος ποδοσφαιριστής αλλά και ένας άνθρωπος με προσωπικότητα και άποψη. Ευχόμαστε να είναι πάντα μάχιμος και να τον έχουμε βασικό στην ΑΕΚ ΜΑΣ και στις καλύτερες εποχές που θα έρθουν, όταν και πάλι θα σηκώνουμε πρωταθλήματα στο Ναό μας στη Νέα Φιλαδέλφεια!

   

Και του χρόνου αδέρφια…

ΥΓ1:  ΑΠΟΧΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΥΓ2:  ΓΗΠΕΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ!

ΥΓ3:  ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΣΚΥΒΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ…        

*Για την υπογραφή :

“ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ”