Σσσσσσσσς, έρχεται, ΞΥΠΝΑ!
Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια, τι κι αν άλλαξαν οι καιροί…
Η μάσκα σου δεν άλλαξε, βρωμάει από ντροπή.
Εεεεε! Μπήκαν στα σπίτια μας, τις αυλές μας! Μπήκαν στις ζωές μας!
Μια κραυγή μιας μάνας, ενός πατέρα του τότε, που δεν ήξερε αν θα γυρίσει το παιδί του.
Το παιδί που δεν ήξερε αν θα ξανασυναντήσει την οικογένειά του.
Άλλαξε κάτι ή μήπως επαναλαμβάνεται;
Άνθρωποι φωνάζουν «Σταματήστε!» και το σύστημα αδιαφορεί.
Με μορφές δήθεν άκαμπτες, που δεν γνωρίζουν τη λέξη «ευθύνη». Με συλλήψεις πο υαγγίζουν τα όρια της τρέλας. Τι κι αν μένεις εδώ, τι κι αν είσαι εκεί, το ίδιο τους κάνει.
Τι είναι όμως πιο αρρωστημένο, η σύλληψη ή αυτός που σκέφτηκε την έννοια της σύλληψης;
Είσαστε υπεύθυνοι για το τέρας που κυοφορείται. Ξέρουμε «κύριοι» πού το πηγαίνατε εδώ και καιρό. Γνωρίζαμε την εξέλιξη των πραγμάτων. Τις αρρωστημένες ορέξεις σας, όταν λιγουρευόσασταν τον προκάτοχό σας.
Αλλά ποια η διαφορά με τότε;
Μήπως ο επιθεωρητής καραφλοσαΐνης, που με το σαρδόνιο γέλιο του απολαμβάνει τιςεπιχειρήσεις ΓΕΛΑΣ; Οι νοσταλγοί που κάθονται γεμάτοι απόλαυση στο άρμα της παράνοιάς τους;
Πιστεύατε ότι δεν βλέπαμε ό,τι εσείς είχατε δει…
Αν λοιπόν εσείς πιστεύετε ότι πειθαρχούμε στους υγιειονομικούς κανόνες επειδή μας το είπατε εσείς, είστε γελασμένοι.Το κάνουμε για τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας και τους γύρω μας. Έχουμε πλήρη συνείδηση και υπευθυνότητα, κάτι που δεν διαθέτετε εσείς. Εσείς, το σύστημά σας, που παρατάξατε την αρρωστημένη σκέψη σας. Μας κάνατε να αναρωτηθούμε: ένας να είχε τον ιό, πόσοι κόλλησαν; Μιλάτε για αποστάσεις; Οι μόνες αποστάσεις που πρέπει να κρατηθούν είναι με τις ανεύθυνες σκέψεις σας «κύριοι».
Αφεντάδες, σκεφτείτε τι σπείρατε… Πόσο κουτόχορτο πιστεύετε ότι θα φάει ο λαός; Πόσο κοιμισμένος πιστεύετε ότι είναι; Πόση προβοκάτσια αντέχει; Ως πότε θα ζει στο φόβο;
Αναρωτιόμαστε λοιπόν το εξής:
Είναι μήπως καλύτερα που έζησα το χθες, για να μπορώ να αντισταθώ στο αύριο…;
Καληνύχτα…
ΥΓ: Σε όσους πιστεύουν στο ακατόρθωτο…
Σε όσους ζουν για τον αγώνα…
Σε αυτούς που κλείσαν τα μάτια τους πιστεύοντας σε ένα καλύτερο κόσμο…
Σε όσους υψώνουν τη γροθιά τους εκεί ψηλά…
Για σας που μας κοιτάτε από ‘κει πάνω…
Να ξέρετε: Η φωνή μας δε φιμώθηκε.
Η αντίσταση δεν νικήθηκε.
Εμείς δεν ξεχάσαμε!
Για την υπογραφή:
Λ.Χ.
(μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Συσπείρωσης Οπαδών Α.Ε.Κ Πειρατές του Ονείρου)