Ένα εξαιρετικό κείμενο έγραψε αυτές τις μέρες ο αδερφός μας Πειρατής «Τζερόνιμο» (Θοδωρής Β.). Οι βαθιοί συμβολισμοί αυτού του άρθρου για την ΑΕΚάρα, μας συγκίνησαν ιδιαίτερα. Γι’ αυτό το λόγο το υιοθετούμε ομόφωνα και το δημοσιεύουμε σήμερα στην εβδομαδιαία στήλη του club μας «Πειρατικές Αιχμές»….
“Εσύ ΑΕΚ μου στο κρεβάτι της εντατικής και κάποιοι άλλοι δήθεν… «τεθλιμμένοι συγγενείς» περιμένουν στην αίθουσα αναμονής, με ανάμικτα συναισθήματα και προσδοκίες, να αφήσεις την τελευταία σου πνοή…. Να ξέρεις ότι δεν σε αγαπάνε πραγματικά όλοι, δυστυχώς, κι ας παριστάνουν ότι θλίβονται. Μερικοί, στην ιδέα ότι θα φύγεις από την ζωή, τρέμουν και λιγοψυχούν, ξέχασαν να αγωνίζονται ενάντια σε όσους σε μαχαίρωσαν, παραιτήθηκαν και μοιρολατρούν. Κάποιοι άλλοι πάλι… πιο μεγαλόσχημοι «συγγενείς», που καμώνονταν ότι πάσχιζαν για να σε… σώσουν, αλλά που από καιρό σ’ έχουν θυσιάσει στο βωμό των αμαρτωλών συμφερόντων τους, παρακαλάνε… να πεθάνεις, διότι προσμένουν με ανυπομονησία να ξεπουλήσουν αυτό που με τόσο κόπο κατάφερες να χτίσεις 88 χρόνια τώρα. Τα κατορθώματα σου και την τεράστια ιστορία σου.
Εσύ ΑΕΚ μου, σίγουρα δεν θα μπορούσες ποτέ να διανοηθείς ότι και… «οι πολλοί», τα εκατομμύρια των «τέκνων σου», που κάποτε ορκίζονταν στ’ όνομά σου, πως κι αυτοί ακόμα με την παρατεταμένη ένοχη σιωπή τους θα συνέβαλαν, θελημένα ή αθέλητα, για να ενταφιαστεί το κουφάρι σου. Ευτυχώς, ίσως, για σένα που δεν καταλαβαίνεις και πολλά πάνω στο κρεβάτι του πόνου. Καλύτερα που δεν μπορείς να σηκωθείς και να δεις ποιοι σε ξέγραψαν, αλλά και πόσοι τρώγονται για το ποιος θα αναλάβει την τελετή στο προαύλιο του νοσοκομείου.
Η αλήθεια είναι αυτή και πονάει πολύ. Πολύ περισσότερο, πονάει κάποια από τα παιδιά σου που σ’ αγαπούν αληθινά και που μπροστά στο ενδεχόμενο του άδικου θανάτου σου εξεγείρονται, δεν αποδέχονται «μοιραία» και τετελεσμένα. Ναι, υπάρχουν και εκείνα τα παιδιά σου, που σε λατρεύουν με ανιδιοτέλεια και που παλεύουν με θεούς και δαίμονες, για να κρατηθείς στη ζωή, για να αναρρώσεις και να συνεχίσεις να ζεις με λεβεντιά και αξιοπρέπεια έτσι όπως μεγάλωσες. Μπορεί να είναι λιγότεροι σε ποσότητα αλλά είναι περισσότεροι σε ψυχή. Να σαι σίγουρη ότι αυτοί δεν θα αφήσουν κανένα κοράκι να σε πάρει από τα χέρια τους…
Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, γι αυτό κι εμείς ελπίζουμε πως ο, αγνώριστος πια λαός σου, ίσως θυμηθεί τον παλιό καλό ευατό του, ίσως ξυπνήσει, ίσως συναισθανθεί πόσο λάθος έχει κάνει σιωπώντας…. και να ταχθεί στο πλευρό όσων συνεχίζουν ν’ αγωνίζονται και επιτέλους όλοι μαζί να πολεμήσουμε για να σου κάνουμε το απαραίτητο ηλεκτροσόκ που θα σε αναστήσει και θα σε επαναφέρει «στη ζωή»…
ΑΕΚ μου, μη νομίζεις ότι έχουμε ξεχάσει ποιοι σου προξένησαν τόσο μεγάλο κακό και σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση. ΟΛΟΙ θα πληρώσουν στην ώρα τους με το ανάλογο τίμημα.”
ΥΓ1: Χρηστάρα Χομεϊνί, αντίο. Ο κόσμος της ΑΕΚ θα σε θυμάται παντοτινά. Χαιρετισμούς στ’ αδέρφια εκεί επάνω…
ΥΓ2: ΑΕΚ ΛΑΤΡΕΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ!!!