Ξεκινάμε τη σημερινή μας τοποθέτηση με μία γενικότερη αναφορά ορμώμενοι από τις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο του αθλητισμού: Η βρώμα και η διαφθορά που μαστίζει το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο σίγουρα δεν προκαλεί… έκπληξη, τουλάχιστον σε όσους… κατοικούν σε τούτη εδώ τη χώρα! Άλλωστε, είναι γνωστά από παλιά τα έργα και οι ημέρες εκείνων που κινούνται στις υπόγειες στοές της δυσωδίας και της απάτης. Δεν ανακαλύφτηκε, δα, ξαφνικά και η… Αμερική! Οι αιώνιοι μεγαλοκαρχαρίες χρόνια και ζαμάνια μακελεύουν το βασιλιά των σπορ, ενώ η ίδια η ομάδα μας, η ΑΕΚ, αποτέλεσε, ουκ ολίγες φορές, το θύμα του σάπιου παρασκηνίου. Παρεμπιπτόντως, θα πρέπει κάποια στιγμή να μας πουν, ή μάλλον να απολογηθούν, οι περιβόητοι… φωστήρες του 2004 (οι οποίοι για χρόνια μας ζάλιζαν τα… φρύδια με τα παραμυθάκια της δήθεν «εξυγίανσης») για το πόσο… «καλό» έκανε τελικά στην ΑΕΚ, η καταστροφική πολιτική τους με τις διάφορες ανίερες συμμαχίες με τους εχθρούς μας στα πλαίσια της κακόφημης σούπερ λίγκ! Αλλά τι ρωτάμε τώρα, και ποιους, ε;;;
Ας περάσουμε όμως και στα ενδότερα. Γιατί πέρα από το τι συμβαίνει γενικά στο χώρο του ποδοσφαίρου, καλό θα είναι να μην χάνουμε τον προσανατολισμό μας, όσον αφορά την ίδια την ΑΕΚ που βιώνει το δικό της εσωτερικό δράμα. «Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο», λέει η παροιμία η οποία ταιριάζει γάντι με τη φτηνομπακαλίστικη πολιτική των περικοπών και τα… «μνημονιακού τύπου» πλάνα λιτότητας που ακολουθεί η σημερινή τάξη πραγμάτων της “ΠΑΕ2004”. Με όσα συμβαίνουν, είναι προφανές ότι η Ομάδα δεν μπορεί να μπει με πρωταθληματικές αξιώσεις στον ανταγωνισμό. Μέχρι πότε η ΑΕΚ θα κινείται μέσα στα ασφυχτικά και μίζερα πλαίσια που την έχουν εγκλωβίσει οι διάφοροι αποτυχημένοι διαχειριστές;;; 17 πέτρινα και πικρά χρόνια είναι πάρα πολλά! Μία ομάδα που οι ιδρυτές της και ο λαός της την ονειρεύτηκαν κυρίαρχη και πρωταθλήτρια δεν αξίζει να έχει υποβαθμιστεί στον άχαρο ρόλο του κομπάρσου και μάλιστα αυτό να προσπαθούν να μας το περάσουν ορισμένοι σαν μια.... σχεδόν φυσική εξέλιξη! Αυτό συνιστά ιδεολογική παρακμή που είναι ασύμβατη με την φύση και την ιδιοσυγκρασία της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως. Η Α.Ε.Κ χρειάζεται να επανακαθορίσει ΣΥΝΟΛΙΚΑ ποια είναι και τι επιδιώκει. Δεν πάει άλλο αυτή η μεσοβέζικη κατάσταση που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να δώσει στον δικέφαλο αετό φτερά για να πετάξει ψηλά ως θριαμβευτής. Χρειαζόμαστε άλλη στρατηγική, άλλο όραμα, άλλη νοοτροπία και ασφαλώς άλλη ιδιοκτησιακή και διοικητική ηγεσία που να οικοδομήσει εκείνες τις προϋποθέσεις για να επανασυνταχθεί η Ομάδα και να κάνει την αντεπίθεση σπάζοντας το, δυσοίωνο για την ΑΕΚ, «στάτους κβο» της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Για να γίνουν αυτά προαπαιτείται η πληρωμή των χρεών από όσους τα δημιούργησαν, ώστε να μπορέσει να ανοίξει ο δρόμος σε μια νέα ιδιοκτησία με οικονομική ισχύ και διάθεση για γενναίες επενδύσεις στην Ομάδα και όχι μίζερα πλάνα λιτότητας και επαιτεία στον κόσμο, όπως συμβαίνει σήμερα. Για να χτιστεί μια αξιόμαχη ομάδα επανδρωμένη με παιχταράδες εγνωσμένης αξίας και όχι με ότι πετούν οι αντίπαλοι ή με δανεικούς, περαστικούς “τουρίστες”. Ακολούθως, θα πρέπει να προασπίζεται ο κόπος και ο ιδρώτας αυτής της ομάδας από τα αρπαχτικά λαμόγια του ένοχου παρασκηνίου, όπερ σημαίνει δυναμική ηγεσία με τσαγανό και μάχιμη νοοτροπία και όχι αναιμικές διοικήσεις που τις βλέπουν οι απέναντι και δεν ιδρώνει καν το αυτί τους. Επίσης, πάνω απ’ όλα, χρειαζόμαστε ιδιόκτητη έδρα-κάστρο στη Νέα Φιλαδέλφεια και όχι ενοικιοστάσια στο ξένο στάδιο του Καλατράβα. Μπορούν όλα αυτά να τα επιτύχουν οι σημερινοί ιθύνοντες;;; ΟΧΙ!! ΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΚ! Καθαρά και ξάστερα, είμαστε ΑΕΚ και δεν κάνουμε εκπτώσεις στα μεγάλα όνειρά μας! Συνεχίζουμε τον αγώνα για την απεμπλοκή της αγαπημένης μας Ομάδας από τη σημερινή καταθλιπτική πραγματικότητα, αλλά και για να επιτευχθεί επιτέλους κάθαρση και απόδοση ευθυνών σε όσους οδήγησαν την ΑΕΚ στα σημερινά αδιέξοδα.
ΥΓ1: Αγαπημένη μας Σούλα καλό ταξίδι. Ήξερες να ομορφαίνεις αυτή τη ζωή με την ευαισθησία σου και την πηγαία καλοσύνη σου, αλλά η μακρινή γειτονιά των αγγέλων σε ζήλεψε πολύ νωρίς. Κάποιες στιγμές τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τον πόνο που χαρακώνει την ψυχή. Αντίο, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, γιατί η ανάμνησή σου θα μας συντροφεύει παντοτινά….
*Για την υπογραφή:
“ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ”