θείε Λουκά...
«Χθες περνούσαμε από κει.... Δεν ξέρουμε αν εμάς μας φαίνεται έτσι, αλλά νομίζουμε πως δεν πρέπει να υπάρχει γνήσια ΑΕΚτζήδικη καρδιά που να μην ματώνει μπροστά στη φρίκη του ισοπεδωμένου ναού μας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Άλλος ένας χρόνος οδεύει προς τη λήξη του, μα το αλλοτινό απόρθητο κάστρο του δικέφαλου αετού, αυτό που στο πέρασμα του χρόνου δεν μπόρεσαν να το αλώσουν τόσοι και τόσοι «οχτροί», παραμένει ένας σωρός από θλιβερά ερείπια. Ας όψονται όμως εκείνοι που κι εσύ από ψηλά βλέπεις...
Κι όμως θείε Λουκά, φαίνεται ότι παρά τις βαριές θανάσιμες λαβωματιές, η πατρική μας γη υπάρχει, ακροβατώντας ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, λες και θέλει ακόμη και τώρα να υπενθυμίζει στους πάντες ότι η αετίσια ΑΕΚ, σε πείσμα και αυτής της ίδιας της πραγματικότητας, δεν σκύβει, δεν υποτάσσεται, δεν παραδίδεται, δεν τελειώνει....Συμβολική, άραγε, αντίθεση της μοίρας και της θέλησης;;;
Ήμασταν παιδιά και μεγαλώσαμε κι ασπρίσαμε, με τις αλησμόνητες εμπειρίες της χιλιαγάπητης Νέας Φιλαδέλφειας.....Από τη Σκεπαστή, που εσύ μας έφτιαξες, μέχρι την 21, την 3 και την 18. Κι όμως που φτάσαμε σήμερα, να στεκόμαστε βουβοί με μια ανείπωτη θλίψη να πλακώνει την ψυχή μας. Όμως όχι, η άσβεστη φωτιά των αναμνήσεων που καίει μέσα μας δεν επιτρέπει κανένα «ρέκβιεμ»! Θέληση είπαμε...
Λένε πως ότι αγάπησες αληθινά και χωρίς ιδιοτέλεια, δεν ξεχνιέται ποτέ ούτε αντικαθίσταται ! Τι λες και συ θείε Λουκά..... Μία και μόνο ματιά να ρίξει κανείς και θα δει τις χαρακωμένες, από τα βάσανα, τίμιες μορφές των προσφύγων να είναι ακόμη εδώ και λιθαράκι- λιθαράκι να το ανασταίνουν. Το αίμα, ο ιδρώτας και τα δάκρυα ακόμα ποτίζουν αυτή τη γη που ορισμένοι είχαν χλευάσει! Το βρεγμένο χώμα και η γλυκιά μυρωδιά από τα λουλούδια στις αλάνες είναι ακόμη εδώ. Τα χαμόγελα, οι ιαχές, οι σφιγμένες γροθιές στον ουρανό είναι εδώ. Ο Σπανούδης, ο Ιωνάς, ο Γκούμας, ο Μόσχος κι εσύ θείε Λουκά, δεν φύγατε, είστε εδώ δίπλα μας ! Οι φωταγωγημένες νύχτες των θριάμβων, τα λάβαρα της χαράς και του πόνου, οι μελωδίες του ρομαντισμού είναι εδώ ! Όλα τούτα, και άλλα τόσα ακόμη, δεν χάθηκαν, δεν καταστράφηκαν, είναι εδώ αναλλοίωτες εικόνες της ψυχής και παντοτινές ζωντανές θύμησες. Αυτή είναι η Νέα Φιλαδέλφεια μας, αυτή είναι η Α.Ε.Κ μας, αυτό είναι το σπίτι μας, αγνό και λατρεμένο από το πρώτο πετραδάκι ως τον τελευταίο κόκκο γης. Ξέρεις θείε Λουκά, η αυθεντική, η γνήσια Α.Ε.Κ δεν λυγίζει κι ας είναι πέτρινοι οι καιροί, γιατί είναι ακριβώς όλη η ποίηση της καρδιάς του απλού ξεριζωμένου ανθρώπου. Γιατί δεν είναι επιχείρηση ούτε μετοχικό κουρελόχαρτο, αλλά πάθος, αγάπη και όνειρο.
Εμείς οι ανώνυμοι οπαδοί, τα αιώνια κορόιδα ή οι μόνιμοι γκρινιάρηδες όπως αρέσκονται να μας αποκαλούν καμπόσοι όψιμοι, αδυνατούμε να γνωρίζουμε τα μελλοντικά σχέδια των τεχνοκρατών, των έξυπνων επενδυτών ή ακόμη τa προεκλογικά τερτίπια της εκάστοτε εξουσίας. Εκείνο όμως που γνωρίζουμε πολύ καλά είναι ότι ο πηγαίος ρομαντισμός, η βαθιά προσήλωση στην ιερή μας παράδοση και ο πανάκριβος πλούτος των λαϊκών αναμνήσεων οδηγούν το νου, τη σκέψη και τη δική μας καρδιά. Και ο δρόμος της καρδιάς είναι πάντα αλάνθαστος.
Κι όσο κι αν φαντάζει ακόμη μακρινή προοπτική, πιστεύουμε, θείε Λουκά, ότι το γήπεδό μας εδώ στη Νέα Φιλαδέλφεια θα ξαναγίνει τελικά. Υπάρχουν, να ξέρεις, άνθρωποι που εξακολουθούν να παλεύουν, και νέοι και μεγαλύτεροι, κι είναι πολλοί και σταθεροί. Εσύ θείε Λουκά τι βλέπεις από κει ψηλά, λες να τα καταφέρουμε ; Θα θεμελιωθεί το νέο ΔΙΚΟ ΜΑΣ γήπεδο και θα αποπνέει Παράδοση, Προσφυγιά, Ιστορία, Αναμνήσεις, Λεβεντιά όπως τότε;;; Στον ίδιο ιερό χώρο, με ρίζες και θεμέλια πολύ γερά και βαθιά......μέχρι τα 1924 ας πούμε ! Τι στο καλό, δεν μπορεί να πάθαμε συλλογική αμνησία μήτε να γίναμε οι ΑΕΚτζήδες ξαφνικά νεόπλουτοι που είπε και σε μια εκπομπή εκείνος ο αδιόρθωτος ο Πόντιος ο Κοντογιαννίδης...... Μπορεί να γίναμε πάλι πρόσφυγες στην ίδια μας τη χώρα, αλλά δεν ξεχνάμε ούτε θα ξεχάσουμε ποτέ.
Εδώ θα ξαναχτίσουμε τα όνειρά μας!».
ΓΗΠΕΔΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΜΕ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ Α.Ε.Κ!!!
*Για την υπογραφή:
“ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ”